Mostrando entradas con la etiqueta S.D FISTERRA. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta S.D FISTERRA. Mostrar todas las entradas

domingo, 28 de marzo de 2021

A COSTA MÍTICA - JUAN RAMON LOBELOS ÍNSUA



Juan Ramón Lobelos (Na Actualidade)

Hoxe que a Sd Fisterra desputará a derradeira xornada de Liga na Terceira División, é bo momento para lembrar de novo aos que viviron esa mesma xesta hai case catro décadas, nuns tempos onde viaxar para competir eran unha odisea quizais máis dura que os propios partidos, pero que se facía por amor ás cores e ao fútbol, algo incrustado no corazón fisterrán desde a nenez. Juan Ramón foi un deses xogadores que o viviron todo co Fisterra, que nunca vestíu outra camisola máis que a verde, coa que transitaría por todas as categorías pero sempre a bordo do barco natal.

Apenas dez anos sobre o céspede, onde pasou de dianteiro a centrocampista e despois a defensa central. Carácter práctico e bregador que pechaba liñas no seu pequeno rectángulo, pero que era traspasado sempre que se encendía o seu instinto atacante . Especialista aéreo para o remate e para o despexe, forza e solvencia para crear e afastar perigo. Como xogador, unha Copa da Costa no seu haber, un título que despois tanto se lle resistiría ao Fisterra e a varias xeracións de fisterráns, pero que el conserva no seu legado. Moi cedo pasou de estar sobre o terreo de xogo a ver os partidos dende o banco, en labores de adestrador que principiaron cunha tempada no Lira desputando a liga costeira. 

Sería o preludio dunha longa traxectoria como técnico, que novamente desenrolaría ano tras ano, ata completar case a quincena, no vestiario fisterrán. Vencedor dun campionato de Liga da Costa, unha Copa da Costa e a Preferente e Primeira tamén como destinos. Un camiño andado sobre o Ara Solis xa convertido nunha segunda casa, que tamén bordearon máis adiante os seus fillos Rodrigo e Diego.Igualmente directivo no seu día, Juan Ramón non deixou de estar ao servizo do Fisterra unha gran parte da súa vida, capitaneando en terra ese mar de talento que sempre nace ás beiras de Corveiro. Dese pasado, este presente onde o Fisterra segue a facer historia.



domingo, 2 de agosto de 2020

A COSTA MÍTICA "CESAR DO CABO"




A COSTA MÍTICA

CESAR DO CABO

Folga incidir novamente na talentosa canteira fisterrana, no poderío futbolístico que alí nunca se cansa de nacer, de encher de figuras a toda unha contorna que se alimenta do froito que sae á vida no Ara Solis. Paulo César Sánchez Pérez "César do Cabo" era ese tipo de xogador deslumbrante que posuía todas as cualidades que un adestrador puidese desexar para formar nos seus equipos. Un fisterrán ao que o destino non quixo alumear no Brasil, pero que ben podería ter sido fillo de Bahía ou de Recife, un Rivaldo traballador incansable, imaxinativo e intelixente, de poderoso físico e innata elegancia. 


Dezaséis anos para os inicios na casa, nun equipo xuvenil que ao ano seguinte tivo que emigrar a Corcubión e de onde, rematada esa etapa, voltou ás raíces fisterranas, a despuntar e abraiar nun Fisterra co que colleitou a súa primeira Copa da Costa, e co que desputou outras dúas finais. Despois, agardaba o Ponteceso, dúas tempadas tamén coa cara e a cruz: unha nova Copa e tamén outra final sen premio. César xa era un dos xogadores máis destacados da Costa, codiciado e admirado a partes iguais, integrante posteriormente daquel Dumbría que chegou pisando forte, e co que erguía unha nova Copa da Costa, despois de quedar ás portas do campionato de Liga. Chamado a máis altas metas, o Negreira de Terceira División sería un novo fogar, un equipo no que era dos fixos e do que formaba parte cando os vermellos tocaron o ceo co ascenso a Segunda "B". Pero a parte doce sempre ten outra amarga, e fíxose presente nunha terrible lesión mentres militaba no Santa Comba, nun trascendente partido en Monforte onde estaba en xogo a permanencia na Terceira División. O peroné de César, nun choque fortuito cun rival, quixo abrirse paso na súa perna cara o exterior cando só ían dez minutos de partido, e a seguinte batalla libróuse no hospital, contra a dor e unha operación de urxencia. A recuperación, lenta e delicada, foi o prólogo da volta a un Dumbría que nunca deixara de añoralo. Goleador á altura dos mellores dianteiros, incómodo para defensores e temible para os habitantes dos tres paus, César do Cabo ocupa xa un lugar entre os míticos do noso Universo costeiro. Soubo gañalo.


domingo, 26 de julio de 2020

A COSTA MÍTICA - PESCA

A COSTA MÍTICA



JUAN JOSÉ MARTÍNEZ (PESCA)

Os fisterráns son unha xente acostumada á conquista de novas terras, a traspasar fronteiras e converter Fisterra nun lugar universal, espallado polo mundo sobre todo a través do mar, pero tamén exportado nese outro talento que alí nace en cada xeración: o fútbol. Montado nel viaxou Pesca dende a tenra adolescencia, primeiro a clubes nacionais coma Rayo Vallecano e Atlético de Madrid, moito antes dun periplo europeo digno de calquera aventura de Julio Verne, mesturada co exotismo de Emilio
Salgari.

Pesca voltou da experiencia madrileña para recalar no Bergantiños , nun comezo de travesía costeira que abarcou todos os portos imaxinables da nosa contorna coma Soneira, Cee, Fisterra ou Dumbría. Sen saír de Galicia, abordou ó Cerceda, Vizoño, Vilalbés, Ordes , Porriño e Montañeros, mentres a súa andaina internacional tomaba a saída en Escocia, concretamente no Raith Rover, punto de partida dunha traxectoria que probablemente ningún outro xogador da Costa teña vivido. Portugal foi o seguínte destino, con ascenso á Primeira División incluído co Trofense (Trofa, Porto), para despois embarcarse no Oliveirense. Rematada a etapa no país veciño, rumbo a Bulgaria, ao Botev Plovdiv tamén da primeira


categoría, de onde sacou billete máis aidante para o Cantazaro calabrés, do que garda un entrañable recordo despois de ter sido adestrado polo brasileiro Ze María, nacionalidade sempre punto e aparte no mundo do fútbol. Tan habilidoso coma versátil, Pesca era un extremo esquerdo dos que fan que cada xogada sexa determinante, con intuición e carácter, actitude e técnica individual que completaban a un xogador que marcou unha época polo seu talento pero, tamén, por ese espírito viaxeiro que o fixo indómito e imparable. Fisterrán do mundo, pero tamén corazón de fogar, da casa….dese lugar onde medran os futbolistas e os grandes soños
que, nalgúns casos e coma lle aconteceu a Pesca, fanse realidade.


domingo, 12 de julio de 2020

A COSTA MÍTICA - MANUEL OLIVEIRA GÓMEZ (MANOLÍN)



MANUEL OLIVEIRA GÓMEZ (MANOLÍN)


Din que a intención é o que conta e, neste caso, así terá que ser, porque a traxectoria dalguén coma Manolín é imposible de enumerar sen consultar varias hemerotecas e despoñer de gran espazo. Terá que abondar o desexo de tentalo, de querer plasmar unha historia única e irrepetible, case de ficción, pero tan real como a de todos os equipos que, a través del, viviron e probaron o sabor da gloria, dos triunfos e os títulos que son, finalmente, os que ademais de encher vitrinas, gañan corazóns.


Adolescente naquel Unión Club Cee aínda sen federar, do que marchou cara ás Rías Baixas para xogar en equipos coma o Arosa ou Marín, só un pequeno tránsito antes do Deportivo da Coruña, de onde tomou a decisión de voltar á casa, de embarcarse en augas máis tranquilas e dar forma ao que hoxe coñecemos e tanto admiramos: a Liga da Costa. Pioneiro na competición da Copa, gañador desa primeira edición enrolado no Cee, o mesmo equipo co que voltou a gañala seis veces máis, sete en total para os branquiazuis, e todas co nome de Manolín gravado. Porque se a súa etapa coma xogador foi fructífera, a de adestrador marca un fito difícil de superar, cuaxada de ascensos, títulos, dez Copas da Costa, múltiples recoñecementos, homenaxes, premios...Só na Costa, aparte do Cee, Fisterra, Outes, Corcubión, Soneira, Lira, Ponteceso, Baio ou Camariñas, pero tamén alén do noso territorio, coma o mesmo Marín onde xa xogara ou o mariñán Burela. Ata chegar ó punto final que puxo co Ameixenda, a quen ascendíu na súa última tempada en activo. Mítico de verde e letras, de sentimento e poesía que bota a rodar como antaño facía co balón, rei que nunca precisou coroa para implantar unha monarquía onde a divisa principal era o triunfo. Profesionalidade e carácter no banco, mestre das mellores xeracións que alumearon na nosa Costa, lector de partidos coma se fosen versos, declamando instrucións en cada xogada, incapaz de renderse ante ningunha adversidade. Invocalo é a nostalxia, a lembranza de tempos onde todo era posible se el estaba ó timón, respectado ata polo inimigo, ou incluso máis se cabe por este. Ninguén quería estar ao outro lado da súa trincheira porque iso significaba derrota case segura. Manolín arrolou ás grandes lendas que admiramos, fixo que medrasen, que se convertisen en membros do noso admirado Olimpo, pero tamén víu apagarse moitas, nun fútbol onde o compromiso e a actitude non sempre van da man. Xenio e figura de xeito absolutamente literal, retirado pero non esquecido, memoria á que acodir cando hai que traer de novo á escea ós prodixios que el dou forma, que alimentaba en cada vestiario e en cada tarde de partido. Se se pode ser orfo en vida nós, os que amamos tolamente o fútbol costeiro....vivimos orfos de Manolín.


miércoles, 8 de julio de 2020

A COSTA MITICA - JORGE CALABANDA

Foto CEDIDA

JORGE CALABANDA

Hai nomes que non adquiren toda a súa importancia ata que engadimos o alcume polo que son coñecidos, porque Jorge Mira López quizais non nos diga moito, pero dicir "Calabanda" xa son palabras maiores. Imposible non coñecer a aquel xogador de potente físico que con apenas dezaséis anos xa formaba nas aliñeacións do seu clube natal, o Baio, onde a súa familia marcou unha época, con seu pai na presidencia e seu irmán ao seu carón no campo, convertidos en dous dos mellores xogadores da historia branquiazul.


Calabanda soñaba con chegar ao Deportivo, pero quen se cruzou no seu camiño foi o Celta cando, con dezaoito anos, xogaba no Bergantiños. A mala xestión directiva frustrara unha fichaxe que quedou nun regusto agridoce, nunha incógnita do que puido ser pero xa nunca coñeceremos. En pleno apogeo, chegou a un U.C. Cee no cúmio do éxito, desputando varias tempadas en Preferente e mesmo gañando a Copa da Costa dos oitenta, diante dun Corcubión que despois o tería no banco, como adestrador nun de tantos deses equipos que contaron coa súa experiencia e talento. A súa capacidade para organizar e interpretar o xogo, fixo del un puntal en calquera equipo no que xogaba, con chegada e gol dende ese interior dereito cargado de técnica que abraiaba a compañeiros, rivais e afeccionados. Voltar a casa, ao Baio, era unha crónica anunciada que se consumou co equipo en Primeira Rexional. Mestre da talentosa xeracion que alí maduraba, o ascenso a Preferente foi a consolidación dunha categoría que xa era máis que recoñecida en toda a Costa. Ca retirada non chegou o abandono dos terreos de xogo, senón que foi reconvertido en adestrador de equipos coma o citado Corcubión, Agualada, Fisterra, Porteño, Nantón ou Camariñas e tamén, ata non fai moito, nas categorías do fútbol Base dese Cee co que vivíu unha gran e fructífera parte do seu periplo costeiro. Calabanda era o poderío que aunaba un poderoso físico coa elegancia dunha clase que descansaba no seu innato talento. Heroe branquiazul que fixo soñar a varias xeracións....e que puxo o seu nome no máis alto da historia dos clubes que o desfrutaron. Ningún foi o Deportivo coma el quería, mais quen perdeu, todos sabemos, non foi Calabanda.


domingo, 5 de julio de 2020

A COSTA MÍTICA - JOSÉ DÍAZ LÓPEZ (MICULITA) O MELLOR XOGADOR DA COSTA DE TODOS OS TEMPOS

JOSÉ DÍAZ LÓPEZ (MICULITA)

Ca indumentaria da Sd Fisterra na Terceira División

Hai nomes que se evocan e acontece como coa fábula da lámpada máxica, que nada máis fregar nela sae o xenio que leva dentro para que todos os desexos se cumpran. Así era cada domingo nos equipos onde Miculita destapaba o tarro das súas esencias futbolísticas, maxia sobre un campo que se desfacía tanto diante do seu talento coma do seu talante, sempre indómito, indomable, pero carismático e inalcanzable para o común dos mortais, que só podían renderse a esa voráxine de paixón e calidade que asolagaba os terreos de xogo e ás atónitas bancadas.

                                                        Na súa etapa no COMPOSTELA

Miculita era de carne e óso, pero iso non lle impedía ser un deus, un portento de polivalencia que mesturaba a súa irrepetible técnica cun físico de loitador romano. Goleador a mansalva, a discreción, coma se cada partido fose unha batalla da que houbese que saír vitorioso a cañonazos. Ausente porque, ademais de partidos, había que gañalo pan, e non sempre daba rematado as competicións que comezaba porque tocaba surcar outras augas, as do mar que o apartaban longas tempadas dos sendeiros da gloria. Xogador daquel mítico Fisterra de Terceira División que agora repite historia, coma se corenta anos non fosen nada, porque ninguén esquece a quen foi o talento por antonomasia de toda a Costa da Morte. Ningunha enquisa virtual das que deron en facerse con asiduidade entre os internautas deixaron de telo no máis alto de todas elas, sempre o elixido, o desexado, o mítico que paseou a súa arte moi noviño nesa outra canteira de fisterráns que é o Lira, cando non estaba nin federado pero Miculita xa agasallaba alí co preludio do seu futuro. Despois o fogar verde, o Lugo, o Noia co que conseguía o ascenso á Terceira División e algunha Liga, o Compostela e os costeiros Unión Club Cee e Soneira onde tamen gañou algunha liga. Non podemos esquecernos do seu paso polo Hannover onde abrumaba ca sua clase os míticos Rummenigge, Muller, Beckenbauer, entre outrosRexeitou ofertas coas que outros só poden soñar: Elche, UD As Palmas e mesmo o Deportivo da Coruña. Miculita amaba o fútbol...pero tamén a vida que hai fóra del, xenio e figura sen máis ataduras que un corazón nómada e inquedo, vítima ás veces de si mesmo, dunha intensidade que provocaba, en ocasións, encontronazos cos adestradores que se enorgullecían dun potencial que o traía de volta das súas singladuras e ao domingo seguinte xa estaba listo para xogar, como se non deran pasado unha chea de meses, pero incapaces de suxeitar un alma que voaba a pracer como e por onde quería. Xefe sen fisuras no campo, un referente ao que achegarse porque ningún outro era tan completo, tan capaz de dominar calquera aspecto do xogo, reinado indiscutible nuns noventa minutos que convertía en ouro puro. Miculita é a lenda...o xenio que fixo a maxia de convertilo en inesquecible. E, polo de agora, en insuperable tamén.



Hay nombres que se evocan y se dan como con la fábula de la lámpara mágica, que nada más frotar en ella sale el genio que lleva dentro para que todos los deseos se cumplan. Así era cada domingo en los equipos donde Miculita destapaba el tarro de sus esencias futbolísticas, magia sobre un campo que se deshacía tanto delante de su talento como de su talante, siempre indómito, indomable, pero carismático e inalcanzable para lo común de los mortales, que solo podían rendirse a esa vorágine de pasión y calidad que inundaba los terrenos de juego y a las atónitas gradas.
Miculita era de carne y hueso, pero eso no le impedía ser un dios, un portento de polivalencia que mezclaba su irrepetible técnica con un físico de luchador romano. Goleador a mansalva, la discreción, como si cada partido fuera una batalla de la que hubiera que salir victorioso a cañonazos. Ausente porque, además de partidos, había que ganar el pan, y no siempre daba finalizado las competiciones que comenzaba porque tocaba surcar otras aguas, las del mar que lo apartaban largas temporadas de los senderos de la gloria. Jugador de aquel mítico Fisterra de Tercera División que ahora repite historia, como si cuarenta años no fueran nada, porque nadie olvida a quién fue el talento por antonomasia de toda la Costa da Morte. Ninguna encuesta virtual de las que dieron en hacerse con asiduidad entre los internautas dejaron de tenerlo en el más alto de todas ellas, siempre el elegido, el deseado, el mítico que paseó su arte muy jovencito en esa otra cantera de fisterráns que es el Lira, cuando no estaba ni federado, pero Miculita ya agasajaba allí con el preludio de su futuro. Después el hogar verde, el Lugo, el Noia con el que conseguía el ascenso a la Tercera División y alguna Liga, el Compostela y los costeros Unión Club Cee y Soneira donde tambien ganó alguna liga. No podemos olvidarnos de su paso por el Hannover, donde abrumaba con su clase a los Rummenigge, Muller, Beckenbauer, entre otros. Rechazó ofertas con las que otros solo pueden soñar: Elche, UD Las Palmas y mismo el Deportivo de A Coruña. Miculita amaba el fútbol...pero también la vida que hay fuera de él, genio y figura sin más ataduras que un corazón nómada e inquieto, víctima a veces de sí mismo, de una intensidad que provocaba, en ocasiones, encontronazos con los entrenadores que se enorgullecían de un potencial que lo traía de vuelta de sus singladuras y al domingo siguiente ya estaba listo para jugar, como si no hubiesen pasado un montón de meses, pero incapaces de sujetar un alma que volaba a placer como y por donde quería. Jefe sin fisuras en el campo, un referente a lo que acercarse porque ningún otro era tan completo, tan capaz de dominar cualquier aspecto del juego, reinado indiscutible en unos noventa minutos que convertía en oro puro. Miculita es la leyenda...el genio que hizo la magia de convertirlo en inolvidable. Y, por el de ahora, en insuperable también.

miércoles, 30 de enero de 2019

EN ORSAY: A Entrevista da Semana " O TOLO" - (Director Deportivo SD Fisterra)


"ÁS VECES OS EGOS MATAN O TALENTO"

No mundo do fútbol, a calquera que sexa o nivel, danse personaxes que aparte de desenrolar as súas labouras, exercen un carisma especial sobre todo o que os rodea, convertíndose en pezas fundamentais para os equipos nos que traballan. José Manuel Álvarez Fernández "O Tolo", (Sardiñeiro-Fisterra, 23-10-1983) cabe perfectamente nesa descripción, tanto dende os seus inicios defendendo a portería como agora, adestrando aos que ocupan o que antes fora o seu lugar. Pero tamén vive o outro fútbol, o que se manexa nos despachos e do que participa coma oxeador de xogadores, sempre á caza dese preciado talento que incorporar as súas filas. Actualmente coma Director Deportivo na SD Fisterra, está a levar ao equipo por unha senda de vitorias que fai soñar á vila onde vive. Pese a que aínda queda todo un pouco lonxe, para "O Tolo" as metas nunca son inalcanzables.

--Como se ve a vida dende o máis alto da clasificación?

Con responsabilidae e orgullo. Na pretempada pedíuselle ós xogadores dúas cousas vitais, que foron as de cultura adestramento (mellorar no dia a asistencia ós adestramentos) e a de competir nun periodo de medio a curto prazo de tempo, e conseguireno eles, os 24 da plantilla. Os futbolistas son os únicos protagonistas, o resto (directivos, utilleros, fisio, técnicos, dirección deportiva) só lles axudamos a mellorar e a facilitarlles o seu día a día, para que se centren en adestrar e competir.

O Tolo e mais Estrella
  --O Fisterra está a amosar que pode aspirar a todo. Custa manter esa motivación no equipo cada semana?.

NON, en absoluto. Comezada a segunda volta os xogadores viron que se cumpren as 2 premisas anteriormente mencionadas, en canto a adestrar e competir, eles mesmos se deron conta, que ainda que xoguemos contra equipos moi poderosos como Flavia e Sigúeiro, non son invencibles, e algo así como David contra Goliat, pero agora esta plantilla ten pensamento de fortaleza propia, e que podemos facerlle dano a calquera e que gañarlle a un equipo máis poderoso é unha posibilidade que está na realidade do fútbol, e iso e unha motivación para estes xogadores.

-- Coma foi o reencontro con xogadores cos que xa traballaches na época do Dumbría?.

Moi bo, teño grandes amigos nese gran clube. Primeiro están as persoas e logo os clubes, e por sorte para min sempre fun unha persoa moi valorada no vestiario do dumbria,e importante no día a día.

Na sua etapa no Dumbria
--Cando se traballa con categorías un pouco altas, haberá moitos egos cos que lidiar.

Se te refires a miña condición de oxeador nunha gran empresa relacionada coa representación de fútbolistas como e gestifute , os egos podería dicirche que existen dende a Terceira Rexional ata a Primera División, pero a maioria, o 99 por cento dos xogadores son boa xente,, con valores e que saben de onde veñen. Ás veces os egos matan o talento.

No seu traballo en GESTIFUTE
--Con que tipo de xogadores te atopas máis cómodo á hora de traballar con eles?.

Con todos, porque amo o fútbol, para min é como unha droga, necesito fútbol no meu día a día. Lévome moi ben con todos, podo estar perfectamente comendo un mediodía con Güaita ou Sidney e á noite cenando con Makay ou Bouzon, o fin e o cabo, todos somos persoas, da igual a categoria na que xoguen, hai que valorar a persoa en sí. 

Un dia de Oficina
  --Foste porteiro e iso non é apto para todo o mundo. Algún que admires especialmente?.

Oblack e Vocente Güaita, por ser porteiros sobrios e seguros. Porteiros que dan moitos puntos aos seus equipos e por ser persoas cuns principios e valores admirables.

Foron moitas tempadas en Dumbría, gardarás recordos especiais.

Sempre levarei a Dumbría no corazón. Crecin como persoa e xogador, logreI títulos tanto de xogador como de adestrador de porteiros, logrei que xogadores como Makay por segunda vez, Rubén Márquez, Capelo,Iván González, Suleiman, vestisen a camisola do clube,ainda que outros levaran as medallas, fixen moitos amigos.O Dumbría en sí está representado nos valores dunha gran persoa coma é "MANOLIÑO" con iso queda todo dito. É a persoa máis importante do Dumbría e a menos protagonista, sempre mira polo ben do clube. Saín pola porta grande dun gran clube e iso non o pode dicir todo o mundo, sempre lles desexarei o mellor ao Dumbria e a todo aquel que forme parte do Dumbria.
Celebrando o Titulo de Liga co Dumbria
--Se hai Liga e Copa en Fisterra, que se vaia preparando a praia da Ribeira.

Bueno, ata maio queda moito, hai que ter o esceario claro, e dentro dun mes e medio, a clasificación veremos o que nos depara. Entón saberemos a que esceario podemos acceder, se a Liga ou Copa. Falar agora de celebración, seria hipotecar o noso futuro. 

 
--Esa fichaxe que sempre quererías ter no teu equipo.

A ningún. Teño os mellores 24 fútbolistas que se poden ter,porque confio a morte neles.

-- Que peso ten a afección do Fisterra nos resultados do equipo?.

Toda, é a mellor afección que hai na Costa da Morte, da gusto ver o campo todos os domingos, da igual como estea a climatoloxia, que eles sempre estan aí. Son o orgullo dun pobo. 

Arengando a Afición para que animasen
  Dentro de todo esto do Fútbol o final tes que escudarte na familia, e a familia e o mais importante, sen eles non sería o que son.


jueves, 21 de marzo de 2013

S.D FISTERRA



LA S.D FISTERRA  SE FUNDÓ EN 1960

Presidente Actual : LAUREANO CANOSA CANOSA
PRESIDENTE
Temporada: 2012/2013
Nº Socios : 350 Aprox.
Campo de Futbol : ARASOLIS (Hierba Artificial)
Equipación Oficial : Camiseta VERDE CON FRANJA NEGRA - Pantalón NEGRO - Medias VERDES
Entrenador : JUAN JESÚS MARTINEZ CALO


JUAN JESÚS ( Entrenador ) 
DE PIE de Izquierda a Derecha
JUAN JESÚS - MANÉ - PISTÓN - ROCO - JOSELU - SERGIO MANÍN - EDDY - ROBERTO - MARCO - COTE - BORRASCA
AGACHADOS
TATA - GUARDIOLA - ROBERTÍN - AITOR - HUGO - MUNITIS - ROA
DE PIE de Izquierda a Derecha
ROBERTO - BEBETO - MANUEL CARTAMIL - JOSELU - COTE
AGACHADOS
MUNITIS - PITTI - AITOR - HUGO DE DIOS - ROA - GUARDIOLA 
DE PIE de Izquierda a Derecha
DIEGO DIAZ-?SERGIO MANÍN-BEBETO-MANUEL CARTAMIL-ROCO-MARCO DO CABO-JOSELU-?-LAUREANO CANOSA(PRESIDENTE)
AGACHADOS
AITOR-HUGO DE DIOS-MANÉ-MUNITIS-ROBERTÍN
CATEGORIAS INFERIORES
BENJAMINES
ALEVINES

CADETES
JUVENILES 
 DE PIE de Izquierda a Derecha
FALITO-NANDO(ENTRENADOR)-ANGEL-RUBEN-CARTA-SUAREZ-JOSIÑO-ABEL-MANUTE-ISKY-COTE-MOYES
AGACHADOS
JAVI-BRUNO-HIDALGO-TONI-ANGEL-JOSEMA-ADRIAN

LA S.D FISTERRA  se fundó en 1960, durante

todos estos años está cargado de anecdotas, titulos, grandes logros y grandes decepciones. Un equipo que militó en 3ª División. El Fisterra es uno de los Equipos emblematicos de la costa. Actualmente pelea por mantenerse en una competición dura como es la 1ª Regional. Tiene grandes jugadores en su plantilla actual, pero FISTERRA si se caracterizó siempre por algo es por tener grandes Futbolistas, de una calidad envidiable, y de grandes mujeres y muy Guapas. 
La S.D Fisterra  ascendió este año 2012 a la 1ª Regional despues de que el año pasado jugase en 2ª Regional y quedase en 4º lugar en la clasificación detrás de CLUB DEL MAR - CAMARIÑAS y CORME(este renunció al ascenso y por ello Ascendió el fisterra despues de jugar una fase de ascenso).
El SD FISTERRA empieza su andadura en la Liga de la Costa en la Temporada 1963/1964 y participa en ella hasta la Temporada 1971/1972 en la que tiene un parón y no és hasta la Temporada 1974/1975 en la que vuelve a jugar la Competición costera en la que sigue desde ese año hasta la Actualidad. En total lleva contabilizadas 44 Temporadas, de las cuales, 2 de ellas estuvo en 3ª DIVISIÓN  en las Temporadas 1980/81-1981/82. En 8 Temporadas lo tuvimos en PREFERENTE, 11 Temporadas en 1ª REGIONAL y 23 Temporadas en 2ª REGIONAL.
El SD FISTERRA  contó con un Filial, un Equipo B para cubrir de jugadores al primer equipo cuando los necesitase, este equipo B participó en Liga de la Costa en la Temporada 1982/1983 sólo una temporada duró su andadura. Unos años más tarde volvió a formar Equipo B y sería en las Temporadas 2011/2012 y 2012/2013, que a mitad de temporada deja la actividad y se deshace por falta de compromiso de parte de la plantilla.

TITULOS DEL SD FISTERRA:
- CAMPEÓN DE LIGA DE 2ª REGIONAL Temporada 1976/1977.
- CAMPEÓN DE COPA DE LA COSTA Temporada 1978/1979.
- CAMPEÓN DE LIGA DE 2ª REGIONAL Temporada 1992/1993.
- CAMPEÓN DE COPA DE LA COSTA Temporada 1996/1997.
-CAMPEÓ DE LIGA DE JUVENILES Temporada 2006/2007.
Fotos Antiguas del SD FISTERRA
FOTOS CEDIDAS POR DIEGO LOBELOS
CADETES TEMP.2006/2007 
DE PIE de izquierda a Derecha
PICHEL-DIEGO(ENTRENADOR)-INSUA-AITOR-LUISIÑO-FRAN-PICHINO-DAVID PERLÓN-ELOY
AGACHADOS
LUIS-JORGE-PITUFO-TATI-SANTI-CRISTIAN DO CABO-MIGUELIÑO-MANU TRILLO
JUVENILES TEMP.2008/2009
DE PIE de Izquierda a Derecha
DIEGO(ENTRENADOR)-COTE-LUIS-MARTÍN-JOSELU-LUISIÑO-AITOR-EDDY-JORGE
AGACHADOS
INSUA-CRISTIAN DO CABO-PIRRI-ELOY-TATI-FRAN-CARLOS-TANO
CAMPEÓN DE LIGA JUVENIL TEMP.2006/2007 
DE PIE de Izquierda a Derecha
DIEGO(ENTRENADOR)-CRISTIAN DO CABO-PIRRI-JOSELU-EDDY-KOTTE-LUISIÑO-JOSE Mª SENRA-CHISPAS-PEREIRA
AGACHADOS
CRISTOFER-INSUA-ROA-SANTI FRESA-PITTI-ROBERTO-DISICLÍN-PABLO
Foto Facebook Fisterra
DE PIE de Izquierda a Derecha
JOSE DA ANCHOA - CHULA - JOSE TOLO - CARTAMIL - BEBETO - ROCO - DISICLÍN-PAXARO - ANGEL - COTIÑO - ROBERTO - JESÚS
AGACHADOS
MUNITIS - MARCO - GUARDIOLA - ISMAEL - RIVAS - RODRIGO - URCHI
FOTO A LA FINALIZACIÓN DE UN ENCUENTRO
AÑO 1976
DE PIE de Izquierda a Derecha
MIGUEZ-JOSE CANOSA-FERNANDO-CACHUSO-DON JUAN (PRESIDENTE)-DITO-MEILÁN GIL-CHUCHO-0
AGACHADOS
MAÑÓN-TANSEIRO-SANTOS-PACO-AYALA-JULIO-MANOLO DE SAN MARTIÑO
FOTO CEDIDA POR MªBEATRIZ TRABA
EQUIPO QUE SUBIÓ A 3ª DIVISIÓN
AÑO 1977
DE PIE de Izquierda a Derecha
AYALA-AMIGO-MAÑÓN-ANGEL-ANDRÉS-PACO-JUAN FRANCISCO-CACHUSO
EN EL MEDIO
DON JUAN(PRESIDENTE)-DOMINGOS-GENO-KIKO-VENENO-JUAN RAMÓN-JOSE ANTONIO-CARLOS-FERNANDO-JOSÉ CANOSA(ENTRENADOR)
AGACHADOS
RAFA-CHUCHO-MANOLO DE SAN MARTIÑO-JOSEIÑO-SANTOS-MICULITA y JULIO.
foto cedida por RAFA
EQUIPO DE 3ª DIVISIÓN
AÑO 1979
DE PIE de Izquierda a Derecha
MINGOS-AMIGO-RAFA BOUZAS-ANGEL-ANDRÉS-CARLOS
AGACHADOS
AYALA-JUAN RAMÓN-MANÉ LOJO-JOSIÑO LOURO-PACO
FINAL DEL TROFEO CARRUMEIRO EN CEE
AÑO 1982
DE PIE de Izquierda a Derecha
CATALÁN-CASTROMIL-CACHUSO-INSUA-JUAN RAMÓN-ANGEL-GENO-VENENO-PACO-MAÑÓN-MARTINEZ y ROJO(ENTRENADOR)
AGACHADOS
SANTOS-SENLLE-detrás SUSO-JUAN VENTANAS-PACO DE MALLAS-detrás MANOLO DA CREBA-CHUCHO-JULIO-ESCAYOLA(Utillero) y NITO.
Fotos Cedidas por jose Nejro
AÑO
DE PIE de Izquierda a Derecha
RAFA-CESAR DO CABO-RUBEN-JOSE CARLOS-MARCO DO CABO-JUAN BAUTISTA-FALITO-CHARLY-BORRASCA
AGACHADOS
BUJÁN-NOÉ-JUAN JESÚS-JOSE NEJRO-BAMONDE-VELAY-JUAN RAMÓN-SANTI PELADA
AÑO 1993
CAMPEONES DE LIGA y SUBCAMPEONES COPA DA COSTA
DE PIE de Izquierda a Derecha
JOSE CARLOS MICULITA - DARIO- LECUM-JUAN JESÚS-BAAMONDE-PANCHO-FERUCHO-0
AGACHADOS
JOSE O NEJRO-TRINCADO-MARCOTE-PACO-TXUMIN y LUIS ALBERTO
AÑO
DE PIE de Izquierda a Derecha
FERUCHO - PACO - NAZARIO-MARCOTE-NACHO-VARETA
AGACHADOS
PITUSO-CASTO-JOSE O NEJRO-SENLLE-DAVID
AÑO
DE PIE de Izquierda a Derecha
VICTOR (VALENSIA) - LUÍS(PULJA)-MIGUEL RICO - ALFONSO-GUILLERMO(PIRULAN)-JOSE (NEJRO)-LONCHO-BAUTISTA-ALBERTO(PACHUCO)
AGACHADOS
MARCELO - SANTI(DOC)-MIGUEL(MIJE)-JOSE(VIVIANA)-JUAN CARLOS(VELAY)-FALITO(FA)-JOSE CARLOS(MIKULITA)
FOTOS JOSE O NEJRO
AÑO 1989
DE PIE de Izquierda a Derecha
MANOLA DA POLA-BARETA-MAGUILA-KIKO BENLLOCH-BORRASQUITA-MARIO-NEMIÑA-LONCHO-0
EN MEDIO
MANOLO DA POLA-VARETA-SANTI CHILÍN-ANGEL-PINTURAS-ATROS-RUIZ-107-PITUSO-RICO
AGACHADOS
CHUFAS-PULJA-NEJRO-FALITO-MARCELINO-TRINCADO-JUAN ANGEL-PAXARO
AÑO
JOSE CARLOS CABESÓN-BAMONDE-JUAN RAMÓN-RAFA-JUAN CARLOS VELAY-MARCO DO CABO-BUJÁN-FALITO-RUBÉN-SERGUEI-CHARLY
AGACHADOS
SCHUSTER-SANTI-JUAN BAUTISTA-LLANERO - PESCA- NOÉ-SANTI PELADA-JOAQUIN-JUAN JESÚS 
TROFEO CARLOS LOJO DE CORCUBION
AÑO

ANGEL - PACO-MARCOTE-VARETA-JUAN MARIA-VELAY-JUAN JESÚS-VENENO-FERUCHO-PITUSO-CHARLY-TRINKADO-LUÍS PICHERÓN-PINTURA-MANOLO DA POLA y DARIO
AGACHADOS
NEJRO PAI-MIGUEL LEK-JHONY-VARETA PAI-BOULLOSA-LEK-SENYE-CATALÁN-JUAN RAMÓN-JUAN ANGEL-NEJRO y NACHO 
FOTOS FACEBOOK SD FISTERRA
AÑO 1977
AÑO 1978
DE PIE de Izquierda a Derecha
DOMINGOS-SANTOS-MIGUEZ-VELAY-CACHUSO-DITO
AGACHADOS
JOSÉ-AYALA-PACO-MANOLIÑO.CHUCHO
AÑO
DE PIE de Izquierda a Derecha
LIMITO-JUAN ANGEL-CARLOS(CHULO)-TORRES-VELAY-CACHUSO-JOAQUIN
AGACHADOS
TANCEIRO-JUAN RAMÓN-JOSÉ CANOSA-CHUCHO-BUSTILLO-PACO-SUAREZ-
AÑO 1981
DE PIE de Izquierda a Derecha
CACHUSO-GENO-MICULITA-ANDRÉS-CARLOS-DOMINGOS
AGACHADOS
VENENO-MANÉ-AYALA-CHUCHO-PAQUITO
FOTOS CEDIDAS POR JOSÉ CANOSA
 De Izquierda a Derecha
JUAN FRANCISCO-CACHUSO-LONCHO-JOSE CANOSA-CHUCHO-MICULITA
AÑO
 DE PIE de Izquierda a Derecha
LONCHO-BERMUDEZ-JUAN FRANCISCO-MANOLIÑO-CACHUSO-MANOLÍN-KINITO-RAFA
AGACHADOS
MANÍN-DITO-JOSEIÑO-MANOLO-JOSÉ CANOSA-JULIO-CHUCHO-KIKO-JANEXO
AÑO
 DE PIE de Izquierda a Derecha
DOMINGOS-PACO-SANTOS-CACHUSO-MICULITA-MANOLIÑO-TANSEIRO-KIKO-LONCHO
AGACHADOS
MIGUEZ-DITO-JOSEIÑO-MANÍN-JUAN RAMÓN-JOSÉ CANOSA-BERMUDEZ
AÑO
 DE PIE de Izquierda a Derecha
VELAY-KINITO-MANOLIÑO-JOSÉ CANOSA-ALBERTO PESCADOR-PACO-CHULO-JOAQUÍN
AGACHADOS
TANCEIRO-SUAREZ-TORRES-CHUCHO-CANTEIRO-JUAN ÁNGEL-CACHUSO
AÑO
 DE PIE de Izq á Der
CHUCHO-JOSÉ CANOSA
JUANÍN
Este año algunos de los jugadores a destacar en la Actual plantilla pueden ser:
HUGO DE DIOS 
SERGIO MANÍN 
MARCO DO CABO 
EDDY 
ROCO 
GUARDIOLA 
JOSELU 
MANUEL CARTAMIL (PISTÓN) 
COTE 
MANÉ
SANTI
BEBETO
ROBERTÍN
MUNITIS
AITOR