Os azuis son un deses clubes que sempre souberon misturar perfectamente a veteranía coa xuventude da súa rica canteira, unha camisola que vestiron moitos xogadores dende pequenos e que non deixou de ser a mesma ao longo dos anos. Jorgito é un dos que xa de ben novo pisaba céspede co Unión, e dos que xa formaba parte do equipo naquela última Copa da Costa do ano 2.007. Entrega branquiazul agás un breve lapso no Carnota, como tantos outros xogadores ceenses que atoparon en Lombáns unha segunda casa pero que, inevitablemente, acabaron volvendo á que sempre sería a súa: o Cee. E para non marchar nunca máis.
Jorge leva anos vendo medrar ás xeracións de xoves xogadores cos que despois compartirá vestiario, dando paso á semente de futuro que todo clube precisa para renovarse. Defensor de banda e esforzo, de alentar a todo o que redunde beneficiosamente no equipo. Tempada tras tempada, un fixo nese lateral do interminable campo que xa coñece como a propia palma da man, que percorre nos bos tempos e nos malos, que nunca deixa de habelos, pero que resiste porque, dalgún xeito, o Cee é xa unha familia da que custa desprenderse. Un ano en branco futbolísitcamente falando porque as circunstancias son as que son...pero para el, para Jorgito, os días e os meses, nalgún curruncho do corazón, seguirán sendo azuis.
Galicia en Goles A Bancada Non Vale Furar Futbol modesto para a costa da morte Fútbol da Costa El Punteirolo Real Federación Galega de Fútbol - Futgal En Xogo
No hay comentarios:
Publicar un comentario