"DESFRUTEMOS DOS TRES PARTIDOS QUE NOS QUEDAN TODOS XUNTOS: CLUBE, AFECCIÓN, XOGADORES E CORPO TÉCNICO".
Non hai constancia de que os milagres existan, pero se alguén estivo preto de acadar un, foron tanto Juan Luces Cores (Muros, 18/12/978) coma Juan Cabrejo Pasantes (Camariñas, 26/05/1975) adestradores da S.D. Fisterra que non deixaron de abraiar nas semanas que levan formando dúo no banco fisterrán, por máis que finalmente parece que vaian quedar sen a tan desexada recompensa da permanencia. Pese a todo, o recoñecemento ao seu labor é unánime, capaces de chegar e recompoñer un equipo que apenas conseguía manterse a flote, pero que sacaron adiante con tesón e traballo, inoculando confianza e unha forza que facía moitos partidos que non se vira no Ara Solis. A piques de rematar a tempada, queda o sabor agridoce que non empañará de ningún xeito esta breve pero intensa traxectoria de dúas lendas que voltaron a xuntarse, anos despois, dende o outro lado da barreira para demostrar que seguen a ser unha parella de éxito.
--Sodes fieis ás matemáticas ou xa abandonades o soño da permanencia?
PORRÚA: Despois da derrota deste domingo contra o C.D. Pontellas, estamos ao 99´9% na Rexional Preferente, pero no vindeiro encontro no Ara Solis intentaremos sacar o partido adiante pese a todas as dificultades que estamos a atopar cada xornada. E a agardar resultados.
CABREJO: Sendo realistas hai que pensar que esta última derrota diante do Pontellas deixounos K.O, por máis matemáticamente aínda non estemos descendidos. Debemos seguir dando a cara polo clube e agardar un milagre.
--Os vosos números, pese a todo, son impresionantes. De partir todos de cero nesta fase, outro galo cantaría.
PORRÚA: A verdade que os números non minten, pero aínda así quédanos un mal sabor de boca por ter fallado nalgúns partidos clave. Pero é o que ten xogarte a vida cada semana co déficit de puntos que traiamos da primeira fase.
CABREJO: Os números son moi bos, pero partiamos con moita desvantaxe de puntos e ese foi un hándicao clave, pero estaba feito así e hai que aceptalo. O que si é certo é que en Preferente non contan os puntos que acadaste para ascender, o primeiro pasa con tres puntos e o segundo con un, e creo que este sería un método máis xusto tamén en Terceira, partindo cun baremo parecido dende o mellor clasificado ao peor. Pero nada se pode facer.
--Coma valorades o traballo do "Tolo" na dirección deportiva?
PORRÚA: Respira unha paixón polo fútbol en cada poro da pel, máis se cabe polo "seu" Fisterra que vin en moi pouco xente ata agora. Os que o coñecemos sabemos o gran traballo e sacrificio que fai por traer os mellores xogadores de Fisterra e bisbarra, complementado con outros de algo nivel da zona de Santiago e Coruña. Cos seus acertos e erros, axudou e moito a levar equipo do seu pobo ata a Terceira División.
CABREJO: Creo que fixo e fai un gran traballo, sendo un home que coñece moi ben o fútbol e que dá a vida polo seu Fisterra. O traballo aí está e ten un mérito tremendo. Ver o Fisterra en Terceira esta tempada é en outras cousas gracias o seu labor.
--Cal foi a fórmula para motivar un vestiario que vivíu de todo antes da vosa chegada?
PORRÚA: Dende o primeiro día o que fixemos foi dicirlle ós xogadores que creran neles mesmos, que son moi bos e forman un gran equipo. Que remaramos todos na mesma dirección e traballar arreo ata o último partido pasase o que pasase. E o máis importante: que pese a situación tan complicada que vivimos esta tempada, que DESFRUTASEN xogando ó fútbol.
CABREJO: O que tratamos de facer nós foi facerlles ver ós xogadores que eran mellores do que dicía a clasificación. Que creran neles e no seu traballo e que, remando todos xuntos, os resultados acabarían por vir. Intentamos aproveitar o traballo dos adestradores anteriores e cambiar algunhas cousas tácticas que vimos oportunas. Cando contas con tan pouco tempo, non podes chegar a un sitio e darlle un cambio radical porque non sería bo.
--Hai oferta de renovación sobre a mesa? Aceptariades o reto?
PORRÚA: Polo de agora non podemos pensar en renovacións ou ofertas. Quéndannos tres partidos para rematar a fase de permanencia e é no que imos centrarnos, no equipo e nos xogadores. Cando isto remate xa haberá tempo para sentarnos a falar e valorar a situación con calma e sen présa.
CABREJO: De momento non falamos nada, primeiro hai que rematar cos tres partidos que nos quedan e despois ver que pasa. O fúltbol, como a vida en xeral, sempre é un reto e hai que afrontalos.
--Pouca xente apostaba por un dúo inédito coma o voso. Que vos animou a aceptar e traballar xuntos'
PORRÚA: É normal que a xente teña as súas dúbidas cando chegan uns adestradores novos e, sobre todo, na situación na que estaba o clube. Cando xurdíu o momento, o primeiro que pensei foi en que tiña que contar con alguén da miña completa confianza e curtido en mil batallas, e non dubidei en ningún momento de que esa persoa sería Juan Cabrejo. Púxenme enseguida en contacto con el para explicarlle a ocasión que se nos presentaba e non tivo dúbidas para embarcarse nesta difícil pero FERMOSA aventura. Por enriba de todo está a amizade que mantemos dende que coindicimos no Compostela B. Estareille eternamente agradecido, e tamén ao "TOLO" pola oportunidade brindada.
CABREJO: Cando Porrúa mo propuxo, non dubidei o máis mínimo e dixen que adiante. Coñecémonos de hai moitos anos, dende aquela etapa no Compostela B e os dous coincidimos en que era unha moi boa oportunidade para adestrar e, ao mesmo tempo, un reto para adquirir experiencia neste mundiño.
--En Fisterra xa contades co afecto e respecto da afección, algo moi importante alí que non todos conseguen en tan pouco tempo.
PORRÚA: Eu só teño palabras de agradecemento infinito, están sempre co equipo no bo e no menos bo. Son a mellor afección da Terceira con diferenza, sempre respectando ás outras, por suposto. Son o xogador número "12", sempre tan importante. E de non ser por esta maldita pandemia, Ara Solis sería un campo sempre cheo a rebentar. So podo dicir que en tan pouco tempo eu xa me sinto un fisterrán máis e, pase o que pase no futuro, poderei dicir que tiven a mellor afección posible: os "RAPACOLLÓNS BIG BAND". E toda a xente de Fisterra que sabe e moito de fútbol. MOITAS GRAZAS POLO VOSO APOIO.
CABREJO: Iso é de agradecer. E sobre todo un orgullo que a SD. FISTERRA teña a mellor afección, sempre animando e apoiando e non só na casa, gañen ou perdan. Recibimos mensaxes de apoio e ánimo cando non gañas, e iso di moito deles, porque o fácil é facelo cando os resultados acompañan. Pero que non te deixen tirado nas derrotas vale ouro.
--Unha plantilla curta sempre limita. Pode ser un dos problemas a destacar se finalmente non se acada o obxectivo da permanencia?
PORRÚA: Non quero entrar a valorar os problemas que puideron traernos a esta situación. Cando remate a tempada falaremos diso, mentres contaremos co que temos ata o final.
CABREJO: É certo que somos un plantel curto, que cando hai baixas nótanse e que nos houbera gustado ter algún xogador máis. A estas alturas hainos que xa levan moito traballo acumulado nas pernas e van cansos, algo que se notaría menos se houbese máis efectivos para poder rotar. Pero tampouco quero empregalo coma escusa, somos os que somos e con eles a morte ata o final. En cuestión de traballo descúbrome ante todos eles.
--De poder elixir, que outra cousa teriadse cambiado nestas semanas?
PORRÚA: Non me arrepinto nin cambiaría nada. Bueno, si...os resultados negativos (risas)
CABREJO: A toro pasado e vendo o que pasou, é moi doado dicir que houbese cambiado tal ou cal cousa. Pero atrás non se pode voltar e hai que apeitugar co que pasou. Juan e máis eu sempre lles decimos que estamos para errar o menos posible, molestar o mínimo, pero está claro que cando perdes en algo fallas, pero eso é o fútbol.
--Unha valoración do comportamento do equipo e da afección.
PORRÚA: Un dez a ambos sen dúbida ningunha.
CABREJO: Dende a nosa chegada, non podemos estar máis contentos e orgullosos cos xogadores. Dano todo sempre máis alá de que gañes ou perdas. Iso foi tamén o que lles esiximos: dar todo o que levan dentro en cada partido, que se deixaran a alma polo escudo que levan e o escudo que representan. Con respecto a afección, pois un orgullo pertencer a este clube para desfrutar deles, e agradecerlles enormemente o apoio que nos dan e que, coma se di por alí: ORJULLO FISTERRÁN!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario