O Novo Presidente da Sd Fisterra (Juan Francisco Lopez Lopez)
Nos últimos anos o Fisterra é unha inagotable fonte de infornación, un cúmulo de éxitos deportivos, fichaxes de sona e, agora, un inesperado relevo na presidencia co que ninguén contaba, pero xa consumado na noitiña de onte. Juan Francisco López "Veneno" acaba de ser elixido novo presidente do clube, nunha asemblea onde non tivo competidor e obtén o respaldo total da mesma directiva da que el tamén formaba parte, pero que suma as incorporacións coma vogais de Bebeto e José Luis, camariñán con apego as cores fisterranas. O mesmo grupo de traballo seguirá marcando a senda dun equipo que está a prepararse para ese agardado debut na Terceira División, e que ten no novo presidente a alguén non só da casa, senón que tamén foi xogador desa mesma categoría e que conta os seus anos coma directivo por lustros. Verde acreditado nunha experiencia que será vital cando comece a competición e poña de novo ao Fisterra no foco de atención da comarca, algo que impacienta aos afeccionados propios e tamén aos de fóra da vila. Veneno asume o mando e marca un rumbo polo que leva transitado media vida de moitas maneiras distintas, pero sempre co mesmo denominador común de entrega e paixón polo Fisterra.
"HAI DEMASIADAS GAÑAS DE FÚTBOL"
---Menuda responsabilidade. Preparado?
Totalmente. Levo moitos anos facendo todo tipo de traballo no clube, e en todo caso, contarei con moita axuda do resto da directiva neste novo cometido.
--Canto levas exercendo de directivo?
Pois a verdade é que xa pasei por un bo número de presidentes, aínda que non lembro exactamente os anos, pero arredor de quince.
--Que recordas da túa etapa coma xogador.
Daquela comezábase en xuvenil, tiña catorce anos e o Lariño por entón era filial do Fisterra e alí nos mandaron a min e a outros, onde estivemos un par de tempadas antes de que nos rescataran de novo para enfrontar a Terceira División, porque o cupo de idade, coma agora, xa contaba moito. Tampouco había para moito fichaxe, asi que os da casa eramos maioría no equipo.
--Que destacarías coma gran diferenza co fútbol de agora.
Sobre todo o apoio do público. O campo sempre cheo de agora é un espectáculo que antes non se daba tan frecontemente.
Pensaste algúnha vez en que acabarías presidindo ó Fisterra?
Pois non. Para todos nós foi unha sorpresa que Juan Jesús dimitise, e de primeiras todos quixemos abandonar, un pouco frustrados pola situación, pero despois dunha xuntanza e das explicacións que nos foron dadas, decidimos que estabamos preparados para seguir facendo o mesmo labor que ata ese momento.
--De ónde vén o alcume de Veneno?
De canto competiamos entre colexios, e foi despois dun partido entre o Nosa Señora do Carmen e o Manuela Rial, onde tiña a Manín coma adestrador que, despois de verme inmerso nun rifirrafe, foi apartarme dicíndome que non tiña que estar alí e que estaba feito un veneno. A partir diso, nas aliñeacións e para o resto de compañeiros xa sempre fun "Veneno". E ata hoxe.
De canto competiamos entre colexios, e foi despois dun partido entre o Nosa Señora do Carmen e o Manuela Rial, onde tiña a Manín coma adestrador que, despois de verme inmerso nun rifirrafe, foi apartarme dicíndome que non tiña que estar alí e que estaba feito un veneno. A partir diso, nas aliñeacións e para o resto de compañeiros xa sempre fun "Veneno". E ata hoxe.
--Hai gañas de fútbol en Fisterra?
Hai demasiadas. O primeiro día de adestramento tivemos que pechar as portas porque parecía día de partido. A xente está impaciente, á expectativa. Ogallá todo descurra con normalidade e poidamos desfrutar dun gran campionato.
--Moita demanda para facerse socio/a?
Si, e non só de Fisterra ou arredores, tamén chama moita xente de fóra para interesarse e pedir información. Coa limitación de aforos, ter carné influirá á hora de poder asistir aos partidos.
--Eres dos poucos ex xogadores que segues vinculado ao clube. Porque cres que non hai máis?
Porque require traballo e adicación. Non é o mesmo chegar o domingo e ocupar a túa localidade que estar case a diario arranxando cousas, e os días de partido pasar moitas horas no campo. Pero eu non o cambiaría por nada, sobre todo no tocante as categorías de Base, é moi satisfactorio recibir o cariño e afecto dos máis cativos.
--Un obxectivo coma punto de partida.
Por suposto, a permanencia. Aínda que ese tamén era o dos anos anteriores, e mira onde estamos...
No hay comentarios:
Publicar un comentario