Entrevista con MIGUEL CHOUZA (Adestrador do Castriz)

A Liga da Costa é unha competición única, carismática e cunha identidade á que non todos son capaces de adaptarse. Bancos onde se sofre e non só polo resultado, tamén pola esixencia de directivas e afeccións, pola inmediatez que se acostuma requerir a adestradores e corpos técnicos. Miguel Chouza Fidalgo (Pobra do Caramiñal, 2-11-1981) tivo ocasión de comprobalo esta pasada tempada por primeira vez estando aos mandos da S.D. Castriz, nuns meses onde houbo tempo para asomarse a un precipicio que parecía inevitable, pero que a forza de traballo e paciencia, conseguiron voltear. Chouza tampouco é un adestrador convencional, home de método e escéptico aos milagres que non se sustentan no esforzo como base principal do resultado. Curtido nas categorías de Base e a carón de Casalderrey no banco do Puebla, a aterraxe na liga costeira foi exactamente coma lle dixeran: un reto non apto para calquera. Pese a todo, Chouza respira a fondo no alto de San Pedro, e pasa de neófito a todo un graduado que firma por tres novas tempadas, abrindo así un camiño que nunca se vira por estes lares. Non fai falla ser romano para aplicarse aquel "Veni, vidi, vici" de Julio César. A Castriz, con Miguel Chouza, tamén chegou o latín.


"É IMPOSIBLE CREAR SENTIDO DE PERTENZA A UN CLUBE NOS XOGADORES SEN TER CATEGORÍAS BASE"




-SABEMOS QUE HABÍA MOITOS CANDIDATOS AO BANCO DO CASTRIZ. QUE
OFRECE O CLUBE XALLEIRO PARA SER UN DESTINO TAN CODICIADO?


A verdade é que sorprendeume cando o Presidente me dixo que tivera case 20
ofrecementos de adestradores en apenas uns días desde o meu comentario no
Facebook que se entendeu como despedida. Pero é normal que a Liga da Costa sexa
un destino codiciado por calquera adestrador, pola súa competitividade, pola xente que
arrastra e polos cartos que move. O que non é tan coñecido fóra é que todo isto ten a
súa contrapartida para nós os técnicos, que é a presión e a esixencia, moito maiores
incluso que en divisións superiores.
No caso concreto do Castriz, dos adestradores que se ofreceron á Directiva penso que
a gran maioría non sabían onde se ían meter (risas). Dentro da complexidade do fútbol
da Costa para os adestradores, Castriz é unha plaza especialmente difícil, cunhas
características moi particulares. Só hai que ver o número de adestradores que pasaron
polo banquillo de San Pedro, incluso non se renovou ó adestrador co que se logrou o
ascenso de Terceira Rexional fai dúas tempadas.



-A TÚA RENOVACIÓN POR TRES ANOS É BASTANTE INSÓLITA NO FUTBOL
COSTEIRO. CRES QUE PODE SENTAR PRECEDENTE E CONVERTERSE EN
HABITUAL?


Non sei incluso se haberá algún precedente (risas). Hai que tomalo como o que é,
unha declaración de intencións, tanto pola miña parte como por parte da Directiva.
Queremos que a xente vexa que no Castriz estase a traballar nun proxecto a medio ou
incluso longo plazo, que existe unha planificación e que pretendemos medrar paso a
paso, non dando saltos. Queremos cambiar a imaxe que se ten na Costa do Castriz.
Evidentemente, despois a competición poranos no sitio que merezamos, pero saia
mellor ou peor, todos os que integramos o Castriz chegamos ó acordó de que este é o
camiño a seguir, sexa comigo ou con outro que o poida facer mellor no futuro.
Oxalá cunda o exemplo e a miña renovación sirva para reforzar a figura do adestrador
na Costa, na que, por regla xeral, é sempre o eslabón débil da cadea.

-ESTADES A COMPLETAR AS RENOVACIÓNS DA PLANTILLA E TAMÉN
ALGUNHA FICHAXE. CAL SERÍA ESE XOGADOR QUE QUERERÍAS NO TEU
EQUIPO, INDEPENDENTEMENTE DE QUE POIDERAS CONSEGUILO OU NON?


O correcto sería decir que calquera dos que adestrei no pasado, pero neste tipo de
preguntas sempre fixen e sempre farei unha excepción: Rafa Picos, Capitán do Puebla
FC desde os 20 anos. Sempre o querería no meu equipo polas suás cualidades
futbolísticas e humanas. No campo é o xogador máis polivalente que vin nunca, con
nós xogou en tódalas posición e en todas rindeu. É ultracompetitivo, canta máis
esixencia ten, máis sube o seu nivel. E fóra do campo é un exemplo de conducta, xa o
era cando o coñecín ós 12 anos.



-FIXESTE UN BALANCE DE FIN DE CAMPAÑA MOI POSITIVO, PESE A UN MAL
INICIO DA COMPETICIÓN. DEIXAR TRABALLAR CON CONFIANZA E PACIENCIA
NO CORPO TÉCNICO POR PARTE DAS DIRECTIVAS, PARECE UN MITO NA LIGA
DA COSTA.
Máis que un balance positivo, o que pretendín foi poñer en valor o traballo realizado por
todos no Castriz, desde os directivos e colaboradores ata os rapaces que nos axudaron
a completar os adestramentos. Entre todos logramos rematar a tempada na metade
alta da tabla a pesares dun mal inicio, a segunda mellor clasificación do club nos
últimos 10 anos.
Como dixen nunha pregunta anterior, o adestrador na Costa ten normalmente un rol
secundario, e en aspectos decisionais que deberían ser exclusivos del, está
normalizado que entren directivos ou incluso xogadores. No Castriz tiven a fortuna de
que a Directiva, e especialmente o seu Presidente confiasen no meu traballo e tivesen
a paciencia de deixar que as cousas foran funcionando pouco a pouco.

-O CASTRIZ É UN CLUBE SEN CATEGORÍAS DE BASE, ALGO IMPRESCINDIBLE
PARA A SUBSISTENCIA DOUTROS EQUIPOS. PRANTÉXASTE ESE RETO?
CONDICIONA NON TELAS Á HORA DE FORMAR PROXECTO?


A situación de Santa Comba no fútbol base é relativamente parecida á da Pobra do
Caramiñal. En concellos de menos de 10.000 habitantes non ten sentido que haxa
dúas estructuras distintas, porque por razóns demográficas non da para sostelas, non
hai nenos suficientes. Alá na Pobra hai dous clubs con categorías inferiores, o Crocha
CF e o Puebla FC, e xa no seu día cando era Coordinador do Fútbol Base deste último,
intentei unha unificación que foi rechazada, incluso cheguei a comunicarlle un proxecto
ó Alcalde. Por eso creo que en Santa Comba sería perxudicial para os rapaces que o
Castriz se decidirá a facer equipos de base. O que si se podería facer sería crear unha
estructura nova que non dependa en exclusiva do Xallas FC, senón que sumase o
apoio do Castriz, porque sería unha boa forma de darlle a suficiente forza ó proxecto
como para que os nenos daquí non teñan que irse ó Dumbría ou ó Bergantiños para
competir en divisións superiores. Tamén boto en falta un equipo femenino no concello.
Santa Comba reúne as condicións perfectas, por situación xeográfica, por instalacións
e por medios materiais para convertirse no referente do fútbol base da Costa, e eu
estaría encantado de botar unha man no que fose.
O feito de non ter equipos de base condiciona negativamente ó Castriz. A corto plazo,
provoca que teñamos que ter plantillas máis numerosas do que nos gustaría, e sempre
correndo o risco, como nesta última tempada, de que se acumulen baixas e teñamos
que facer números para xuntar 11 fichas para xogar, xa que non podemos tirar de
xuvenís.
E a largo plazo, é imposible crear sentido de pertenza nos xogadores, tódolos
futbolistas teñen que ser fichados doutros equipos, e cando teñen que escoller, o

normal é que volten para casa ou acepten ofertas superiores.



-FÁLASE DE FACER DOUS GRUPOS NA COSTA PARA ACURTAR A
COMPETICIÓN. VELO FACTIBLE E, SOBRE TODO, APROPIADO?


O mellor que lle pode pasar á Liga da Costa, e polo tanto, ós clubes da zona, é que por
debaixo exista unha Terceira Rexional. Cada tempada hai 10 ou 12 equipos que loitan
por ascender ou por non descender, o que mantén a emoción de centenares de
afeccionados. Só ca Liga da Costa, terían emoción 3 ou 4 afeccións dos equipos que
loiten polo ascenso, nada máis, o resto deixaríase ir esperando a Copa da Costa ou a
seguinte tempada. Os equipos de Terceira teñen que entender que sería pan para
hoxe e fame para mañán.
Se a Liga da Costa queda tal e como está, dividirase en dous grupos de 9 equipos.
Personalmente non me gusta, porque nunha liga de 16 partidos case non intervén o
factor da regularidade, e unha racha positiva ou negativa pode ser determinante.
Digamos que minimiza a influencia do adestrador e maximiza aspectos circunstanciais
na clasificación final, e iso incomódame. De calquera forma, tódolos equipos partiremos
cas mesmas condicións, e todos temos que adaptarnos ás novas circunstancias. Os
que antes se adapten, van ter ventaxa sobre o resto.


-TODOS OS EQUIPOS ESTÁN XA ENGRAXANDO MÁQUINAS. AVENTÚRANOS
OS TEUS FAVORITOS DE CARA Ó TÍTULO OU, POLO MENOS, OS QUE DARÁN
GUERRA ARRIBA.


Evidentemente aínda é moi cedo para ter as ideas claras nese sentido, pero
especulando un pouco, o gran favorito será a Esteirana, aínda que se vai ter que
reponer da baixa de MJ. Nun segundo chanzo poría ó Muxía, equipo que polas
circunstancias esta tempada rendiu por debaixo do seu nivel, e como alternativas creo
que poden pelear arriba o San Lorenzo, o Cee ou o Muros.


-DESPOIS DUN PARÓN TAN LONGO, CONFECCIONAR A PRETEMPADA VAI SER
UN TRABALLO ARDUO E LABORIOSO.


Haberá que ver as condicións que imos ter os equipos para facer as nosas
pretempadas, pero a día de hoxe parece que van poder ser moito máis longas do
habitual. Creo que así contrarrestaríase o parón tan largo que levan os rapaces sin
tocar balón. A capacidade de adaptación, coma citei antes, vai cobrar moito
protagonismo. En canto á planificación da pretempada en si,
este ano ademáis da inestimable axuda de Dani Mourelle "Mou",
imos contar coa incorporación de Gabriel Capelo como Adestrador de Porteiros,
así que todo vai ser máis sinxelo. A maiores, este ano a elaboración do plantel de xogadores
está en mans de varios xogadores da plantilla que deron un valiosísimo paso adiante, e da Directiva,
o cal déixame tempo para adicarllo á planificación da pretempada e dos adestramentos.


-CALES SERÁN OS OBXECTIVOS COS QUE PARTE O CASTRIZ NA
COMPETICIÓN?


Cando teñamos o plantel de xogadores definitivo, poderemos aventurarnos a adiviñar
cal será a posición na que estaremos ó final da liga, pero seguirán sendo
especulacións. Sempre digo que o obxectivo clasificatorio márcao a propia
competición, ela poranos no lugar que merezamos, e despois de ir partido a partido,
nos últimos encontros saberemos polo que loitamos. Ahí é cando cobran sentido os

nos últimos encontros saberemos polo que loitamos. Ahí é cando cobran sentido os
obxectivos, porque xa xogas condicionado por algo en concreto.



-E TAMÉN, OS QUE TE MARCAS TI NESTAS TRES TEMPADAS QUE TES POR
DIANTE.


Nesta renovación din un paso cara a involucrarme no club, polo tanto os meus
obxectivos persoais son máis ben desexos para o Castriz. Basicamente quero que
cando deixe o club, este estea moito mellor en tódolos aspectos que cando cheguei, e
que esa mellora sexa real, perdurable no tempo. E quero vivir ese proceso garantindo
dúas cousas innegociables, porque forman parte de min. Unha, divertirme e pásalo
ben, eu e todos no club, o fútbol é algo marabilloso, non se debe vivir a cara de can
desde o desafío constante como parece que está establecido. E outra, competindo ó
máximo das nosas posibilidades en cada minuto de cada partido e de cada
adestramento. Moitas veces non somos conscientes da fortuna que temos ó poder
facer aquelo que tanto nos gusta, e que mellor forma de honrar esa privilexio que
disfrutándoo ó máximo, divertíndose e esforzándose.

CASTELLANO

La liga de la Costa es una competición única, carismática y con una identidad a la que no todos son capaces de adaptarse. Bancos donde se sufre y no solo por el resultado, también por la exigencia de directivas y aficiones, por la inmediatez que se acostumbra requerir a entrenadores y cuerpos técnicos. Miguel Chouza Hidalgo (Pobra do Caramiñal, 2-11-1981) tuvo ocasión de comprobarlo esta pasada temporada por primera vez estando a los mandos de la S.D. Castriz, en unos meses donde hubo tiempo para #asomar la un precipicio que parecía inevitable, pero que la fuerza de trabajo y paciencia, consiguieron voltear. Chouza tampoco es un entrenador convencional, hombre de método y escéptico a los milagros que no se sustentan en el esfuerzo como base principal del resultado. Curtido en las categorías de Base y al lado de Casalderrey en el banco del Puebla, el aterrizaje en la liga costera fue exactamente como le habían dicho: un reto no apto para cualquiera. Pese a todo, Chouza respira a fondo en el alto de San Pedro, y pasa de neófito a todo un graduado que firma por tres nuevas temporadas, abriendo así un camino que nunca se había visto por estos hogares. No hace falla ser romano para aplicarse aquel " Veni, vidi, vici" de Julio César. La Castriz, con Miguel Chouza, también llegó el latín. 

"ES IMPOSIBLE CREAR SENTIDO DE PERTENENCIA A UN CLUBE NOS JUGADORES SIN TENER CATEGORÍAS BASE" -SABEMOS QUE HABÍA MUCHOS CANDIDATOS Al BANCO DEL CASTRIZ. QUE OFRECE El CLUBE XALLEIRO PARA SER UN DESTINO TAN CODICIADO? La verdad es que me sorprendió cuando el Presidente me dijo que había tenido casi 20 ofertas de entrenadores en apenas unos días desde mi comentario en el Facebook que se entendió como despedida. Pero es normal que la liga de la Costa sea un destino codiciado por cualquier entrenador, por su competitividad, por la gente que arrastra y por el dinero que mueve. El que no es tan conocido fuera es que todo esto tiene su contrapartida para nosotros los técnicos, que es la presión y la exigencia, mucho mayores incluso que en divisiones superiores. En el caso concreto del Castriz, de los entrenadores que se ofrecieron a la Directiva pienso que la gran mayoría no sabían donde se iban a meter (risas). Dentro de la complejidad del fútbol de la Costa para los entrenadores, Castriz es una plaza especialmente difícil, con unas características muy particulares. Solo hay que ver el número de entrenadores que pasaron por el banquillo de San Pedro, incluso no se renovó al entrenador con el que se logró el ascenso de Tercera Regional hace dos temporadas. 

-Tu RENOVACIÓN POR TRES AÑOS ES BASTANTE INSÓLITA EN El FÚTBOL COSTERO. CREES QUE PUEDE SENTAR PRECEDENTE Y CONVERTIRSE EN HABITUAL? No sé incluso se habrá algún precedente (risas). Hay que tomarlo cómo lo que es, una declaración de intenciones, tanto por mi parte como por parte de la Directiva. Queremos que la gente vea que en el Castriz se está trabajando en un proyecto a medio o incluso largo plazo, que existe una planificación y que pretendemos crecer paso a paso, no dando saltos. Queremos cambiar la imagen que se tiene en la Costa del Castriz. Evidentemente, después la competición los pondrán en el sitio que merezcamos, pero falda mejor o peor, todos los que integramos el Castriz llegamos al acordó de que este es el camino a seguir, sea conmigo o con otro que lo pueda hacer mejor en el futuro. Ojalá cunda el ejemplo y mi renovación sirva para reforzar la figura del entrenador en la Costa, en la que, por regla general, es siempre el eslabón débil de la cadena.

 -ESTÁIS COMPLETANDO Las RENOVACIONES DE La PLANTILLA Y TAMBIÉN ALGÚN FICHAJE. CUÁL SERÍA ESE JUGADOR QUE QUERRÍAS EN TU EQUIPO, INDEPENDIENTEMENTE DE QUE PUDIERAS CONSEGUIRLO O NO? El correcto sería decir que cualquiera de los que entrené en el pasado, pero en este tipo de preguntas siempre hice y siempre haré una excepción: Rafa Picos, Capitán del Puebla
FC desde los 20 años. Siempre lo querría en mi equipo por sus cualidades futbolísticas y humanas. En el campo es el jugador más polivalente que vine nunca, con nosotros jugó en todas las posición y en todas rindió. ES ultra competitivo, cuanta más exigencia tiene, más sube su nivel. Y fuera del campo es un ejemplo de conducta, ya el era cuando lo conocí a los 12 años. 

- HICISTE UN BALANCE DE FIN DE CAMPAÑA MUY POSITIVO, PESE A UN MAL INICIO DE La COMPETICIÓN. DEJAR TRABAJAR CON CONFIANZA Y PACIENCIA EN El CUERPO TÉCNICO POR PARTE DE Las DIRECTIVAS, PARECE UN MITO EN La LIGA DE La COSTA. Más que un balance positivo, lo que pretendí fue a poner en valor el trabajo realizado por todos en el Castriz, desde los directivos y colaboradores hasta los chicos que nos ayudaron a completar los entrenamientos. Entre todos logramos finalizar la temporada en la mitad alta de la tabla a pesar de un mal inicio, la segunda mejor clasificación del club nos últimos 10 años. Como dije en una pregunta anterior, el entrenador en la Costa tiene normalmente un rol secundario, y en aspectos decisionales que deberían ser exclusivos de él, está normalizado que entren directivos o incluso jugadores. En el Castriz tuve la fortuna de que la Directiva, y especialmente su Presidente confiaran en mi trabajo y tuvieran la paciencia de dejar que las cosas habían ido funcionando poco a poco.

 -El CASTRIZ ES UN CLUBE SIN CATEGORÍAS DE BASE, ALGO IMPRESCINDIBLE PARA La SUBSISTENCIA DE OTROS EQUIPOS. TE PLANTEAS ESE RETO? CONDICIONA NO TENERLAS A La HORA DE FORMAR PROYECTO? La situación de Santa Comba en el fútbol base es relativamente parecida a la de A Pobra do Caramiñal. En ayuntamientos de menos de 10.000 habitantes no tiene sentido que haya dos estructuras distintas, porque por razones demográficas no de la para sostenerlas, no hay niños suficientes. Allá en la Puebla hay dos clubes con categorías inferiores, el Crocha CF y el Puebla FC, y ya en su día cuando era Coordinador del Fútbol Base de este último, intenté una unificación que fue rechazada, incluso llegué a comunicarle un proyecto al Alcalde. Por eso creo que en Santa Comba sería perjudicial para los chicos que el Castriz se decidirá a hacer equipos de base. El que sí se podría hacer sería crear una
estructura nueva que no dependa en exclusiva del Xallas FC, sino que sumara el apoyo del Castriz, porque sería una buena forma de darle la suficiente fuerza al proyecto como para que los niños de aquí no tengan que irse al Dumbría o al Bergantiños para competir en divisiones superiores. También echo en falta un equipo femenino en el ayuntamiento. Santa Comba reúne las condiciones perfectas, por situación geográfica, por instalaciones y por medios materiales para convertirse en el referente del fútbol base de la Costa, y yo estaría encantado de echar una mano en el que fuera. El hecho de no tener equipos de base condiciona negativamente al Castriz. La corto plazo, provoca que tengamos que tener plantillas más numerosas del que nos gustaría, y siempre corriendo el riesgo, como en esta última temporada, de que se acumulen bajas y tengamos que hacer números para juntar 11 fichas para jugar, ya que no podemos tirar de juveniles. Y a ancho plazo, es imposible crear sentido de pertenencia nos jugadores, todos los futbolistas tienen que ser fichados de otros equipos, y cuando tienen que escoger, el normal es que vuelvan para casa o acepten ofertas superiores. 

-SE HABLA DE HACER DOS GRUPOS EN La COSTA PARA ACORTAR La COMPETICIÓN. VERLO FACTIBLE Y, SOBRE TODO, APROPIADO? El mejor que le puede pasar a la Liga de la Costa, y por lo tanto, a los clubes de la zona, es que por debajo exista una Tercera Regional. Cada temporada hay 10 o 12 equipos que luchan por ascender o por no descender, lo que mantiene la emoción de centenares de aficionados. Solo que Liga de la Costa, tendrían emoción 3 o 4 aficiones de los equipos que luchen por el ascenso, nada más, el resto se dejaría ir esperando la Copa de la Costa o la siguiente temporada. Los equipos de Tercera tienen que entender que sería pan para hoy y hambre para mañán. Si la liga de la Costa queda tal y como está, se dividirá en dos grupos de 9 equipos.
Personalmente no me gusta, porque en una liga de 16 partidos casi no interviene el factor de la regularidad, y una rompe positiva o negativa puede ser determinante. Digamos que minimiza la influencia del entrenador y maximiza aspectos circunstanciales en la clasificación final, y eso me incomoda. De cualquiera forma, todos los equipos partiremos
cas mismas condiciones, y todos tenemos que adaptarnos a las nuevas circunstancias. Los que antes se adapten, van a tener ventaja sobre el resto.

 -TODOS Los EQUIPOS ESTÁN YA ENGRASANDO MÁQUINAS. LOS AVENTURAN Tus FAVORITOS DE CARA A El TÍTULO O, POR LO MENOS, Los QUE DARÁN GUERRA ARRIBA. Evidentemente aún es muy temprano para tener las ideas claras en ese sentido, pero especulando un poco, el grano favorito será la Esteirana, aunque se va a tener que
reponer de la baja de MJ. En un segundo escalón pondría al Muxía, equipo que por las circunstancias esta temporada rendiu por debajo de su nivel, y como alternativas créelo que pueden pelear arriba el Sano Lorenzo, el Cee o el Muros.

 -DESPUÉS DE UN PARÓN TAN LARGO, CONFECCIONAR La PRETEMPORADA VA A SER UN TRABAJO ARDUO Y LABORIOSO. Habrá que ver las condiciones que vamos a tener los equipos para hacer nuestras
pretemporadas, pero a día de hoy parece que van a poder ser mucho más largas del habitual. Creo que así se contrarrestaría el parón tan ancho que llevan los chicos sin tocar balón. La capacidad de adaptación, como cité antes, va a cobrar mucho protagonismo. En cuanto a la planificación de la pretemporada en sí, este año además de la inestimable ayuda de Dani Mourelle " Mou", vamos a contar con la incorporación de Gabriel Capelo como Entrenador de Porteros, así que todo va a ser más sencillo. La mayores, este año la elaboración del plantel de jugadores está en manos de varios jugadores de la plantilla que dieron un valiosísimo paso adelante, y de la Directiva, lo cual me deja tiempo para dedicárselo a la planificación de la pretemporada y de los entrenamientos.

-CUALES son los OBJETIVOS CON LOS QUE PARTE El CASTRIZ EN La COMPETICIÓN?. Cuando tengamos el plantel de jugadores definitivo, podremos aventurarnos a adivinar cuál será la posición en la que estaremos al final de la liga, pero seguirán siendo especulaciones. Siempre digo que el objetivo clasificatorio lo marca la propia competición, ella los pondrán en el lugar que merezcamos, y después de ir partido a partido, en los últimos encuentros sabremos por lo que luchamos. Ahí es cuando cobran sentido los objetivos, porque ya juegas condicionado por algo en concreto.

 -Y TAMBIÉN, Los QUE TE MARCAS TI EN ESTAS TRES TEMPORADAS QUE TIENES POR DELANTE. En esta renovación dicen un paso hacia involucrarme en el club, por lo tanto mis objetivos personales son más bien deseos para el Castriz. Básicamente quiero que cuándo deje el club, este esté mucho mejor en todos los aspectos que cuando llegué, y que esa mejora sea real, perdurable en el tiempo. Y quiero vivir ese proceso garantizando dos cosas innegociables, porque forman parte de mí. Una, divertirme y lo pasas bien, yo y todos en el club, el fútbol es algo maravilloso, no se debe vivir la cara de perro desde el desafío constante como parece que está establecido. Y otra, compitiendo al máximo de nuestras posibilidades en cada minuto de cada partido y de cada entrenamiento. Muchas veces no somos conscientes de la fortuna que tenemos al poder hacer aquello que tanto nos gusta, y que mejor forma de honrar esa privilegio que
disfrutándolo al máximo, divirtiéndose y esforzándose.

Copiar

ENTREVISTA CO DIRECTOR - COORDINADOR TÉCNICO DO Xallas F.C. B e XALLAS BASE

DORIÑO

Facerse cargo do organigrama dun clube tan potente coma o Xallas, non é tarefa doada, pero "Doriño" é capaz de artellar cada categoría e facer que a canteira verde continúe sendo unha das máis valoradas e competitivas da comarca. Nesta entrevista, amósanos as súas inquedanzas e obxectivos a nivel deportivo, pero tamén esas outras cousas que nos permiten coñecélo noutra faceta máis persoal que a que vemos nos terreos de xogo.

-Cal é o teu nome real? O meu nome real e Bruno Prego

-De ónde eres? Son dunha aldea de Santa Comba que se chama Bazar

-¿Cando naceches? Nacín o 18 de Marzo de 1988

- Tes algunha mania? Teño jajaj.. se se lle pode chamar manía.. Pois estou constantemente botandolle un pulso ao reloxo. Se quedo con alguen ou teño que facer algo a unha hora en concreto,teño que chegar antes da hora se non non estou tranquilo.

- Cal e o teu clube favorito e teu ídolo ou ídolos futbolísticos? O meu clube favorito e o Real Madrid. Como idolo CR7, polo que se sacrifica e sacrificou dia a dia por sempre estar entre os mellores.

- Que pensa a túa parella de todo isto do fútbol e que ti lle dediques tantas horas? Pois a verdade e que sempre me esta apoyando continuamente e sobre todo co futbol. Ela fai que esto sea mais facil sobre todo por as horas que lle dedico a diario.

- Comida Favorita? A miña comida favorita... posmo dificil ahora que o penso jajjaaj. Son de bo dente pero un solomilliño con ensalada nunca lle diria que non.

- De ónde ben ese alcume de DORIÑO? O alcume de Doriño ten a súa historia. xa que veu de meu pai que se chama Eliodoro (Doro). Foi un gran futbolista, moita xente que falas con ela da sua edade incluso din que ata foi mellor ca meu irman, co cal sempre temos debate na casa. De aí o nome de Doro pasou a meu irmán e eu como son o cativo da casa pois quedóume Doriño jaja

- Foches xogador moitos anos, en que clubes estiveches? Pois empecei con 11 anos nos cadetes do Xallas C.F . Daquela era a categoria mais pequena neste clube e seguin ata que acabei juveniles,daquela xa era o Santa Comba C.F. Logo fun para o S.D Castriz de ahi fun para a liga de Santiago, para o Rial C.F en concreto no que fun capitan varios anos e xogamos unha fase de ascenso a segunda e ganamos pero deronola por perdida por un erro na alineación. De ahi para o Dubra `b´ 2 temporadas nas que disfrutei moito. Despois volvin para o Castriz, logo o A.D.N donde conseguimos un ascenso que sempre recordarei. E esta temporada pasada pois estaba a tope de choio coa base do Xallas C.F e tamen sacando o Nivel 1 de adestrador e non tiña tempo de adestar polo que xoguei nos veteranos do Castriz no que sen querer,acabei maximo realizador do equipo.

- Tes algunha anécdota así a destacar? Anécdotas teño moitas jajaj pero se teño que escoller unha, a fase de ascenso no A.D.N

- Teu irmán e un dos xogadores mais importantes tanto a nivel de títulos como a nivel de calidade futbolística que nos deu o noso fútbol, foi un pouco o teu espello a seguir? Cal das Copas da costa que gañou che fixo sentirme mais orgulloso del? Meu irman mais que un espello foi un idolo. A copa que mais me fixo sentir orgulloso foi a de cando tivo que ser el o adestrador por mor da lesion do tobillo, xa que sufria mais el fora, ca os xogadores dentro do campo.

No que respecta a túa laboura de Director Técnico Coordinador do Xallas Base, que nos poderías contar sobre iso?
A miña faceta como coordinador pois é intentar que se faga un bo traballo coas novas xeneracións, xa que son o futuro deste clube.

- Cantos anos levas vinculado o clube? Levo 3 anos adestrando e 1 como coordinador e director deportivo da Base

- Cales son os obxectivos desa Base? Os obxectivos son sempre ir crecendo cada ano como clube, que os adestradores estean sempre actualizados e como escola, intentar que sea atractiva para reclutar sempre máis rapaces e rapazas. Cantos máis sexamos, máis doados serán os obxectivos da tempada, que por exemplo este ano teremos un Cadete en Liga Galega e trataremos de salvala categoria con uñas e dentes.

- Acabades de crear un novo equipo, o Xallas B, o cal ti vas ser un pouco a cara xestora del, non? O tema do Xallas ´b´ foi unha idea que propuxen Á directiva para levalo adiante, da cal esta moi ilusionada con isto.

- Cal e tua función? O obxectivo do Xallas ´b´ non é outro que seguir formando con minutos aos que acaban a etapa de xuvenil e non gocen de oportunidades na categoria de Preferente, e tamén unha alternativa aos xogadores desta comarca que estaban xogando noutros equipos de fora para que poidan disfrutar sen ter que desplazarse.

- Apostaredes mais pola xente da casa ou traeredes algunha fichaxe de fora? A principal aposta e pola xente da casa, pero tamén intentaremos traer algunha incorporación de fóra, xa que este ano ao ser o primeiro que se fai o Xallas ´b´ non e facil facer un equipo 100% de Santa Comba.

- Fai moi pouco una nova directiva e presidenta entraron no clube, esto fixo que a túa implicación con este proxecto fose mais importante? Non é que sexa unha directiva nova, xa que estaban dentro dela outros anos pero o ano pasado ofrecéronme por sorpresa a coordinación da Base, da cal non dudei en aceptar ainda que sabia que non iba ser nada doado e que me ía desgastar, pero é algo que me gusta e é un pracer facelo no equipo da túa terra e máis cando a directiva confia en min e no traballo que estou facendo..

- E falando un pouco da creación dese novo clube, agora polo tema do COVID pois non sei se poderedes empezar cos adestramentos pronto, e quería tamén que me comentases así un pouco que che parece ese pequeno revuelo que hai na Terceira por falta de equipos, e porque inda non se sabe como vai quedar o tema das ligas , ti que opinas? O tema da Terceira é complicado, pero seguro que a RFGF tomará a mellor decisión posible. O que si e que estaremos preparados para empezar con moitas ganas cando a RFGF nos diga

- Pensas que debería facerse unha Terceira cos equipos que haxa ou eres máis partidario de facer dous grupos de Segunda como se fala por aí? Realmente penso que co tema do COVID se se queren facer as ligas curtas, pois unha Terceira con 10,11,12 equipos tampouco me parece mala idea. Realmente eu prefiro que se faga a Terceira a ter que dividir a Segunda en dúas. pero estaremos preparados para afrontar e apoiar a decisión que se tome xa que nos o que realmente queremos e xogar ao fútbol jajaja

- E por último, cando tedes en mente facer a presentación oficial de ese novo Xallas B? Pois esperemos que pronto poidamos facer a presentación, da cal teño moitas gañas xa que esta quedando un equipo con boa pinta.

-E xa para rematar esta entrevista na cal poidemos coñecerte un pouco e que os nosos seguidores e lectores poidan saber algo mais de ti, do teu clube e de todo o que leva a configuración de todo este organigrama, darte as grazas pola túa sinceridade e a tua adicación, e sobre todo por prestarme uns minutiños do teu valioso tempo. Pero non quería despedirme sen preguntarche, volverá DORIÑO a calzar as botas para seguir xogando? Donde? Bueno, a parte do Torneo de todolos verans na tu aterra (Risas)

Moitas grazas a ti Jorge, e tamén polo traballo que facedes na paxina de Costa Fútbol, gracias por darnos a coñecer un pouco máis. As miñas botas están engraxadas e preparadas sempre jaja. Si, xogar de momento non vou deixar de facelo mentras as pernas sigan tirando e os amigos mo sigan pedindo.
Ónde? a ver se o Xallas ´b´ me fai unha oferta jajja. O torneo da miña terra e o mellor pero hai que levar 2 pares de espinilleras, un por diante e outro por detras ajjaja.

Un verdadeiro placer falar contigo amigo. Espero que nos sigas de cerca este ano e poidamos tomar unha cerveza depois dos partidos.

A COSTA MITICA - XOSE LUIS VARA

A COSTA MITICA

XOSÉ LUIS VARA

Non sempre fai falla unha longa vida para converterse en lenda, en inesquecible, senón que ás veces abonda con tela vivido con paixón, deixando pegada en cada lugar dos transitados, dos percorridos nunha carreira que nace en Esteiro, pero que non rematou nunca, porque permanece no corazón e na memoria de todos cantos desfrutaron daquel rapaz que un día marchou á Coruña e acabou sendo un dos capitáns máis queridos do Deportivo. Xosé Luis Vara inicióuse de branquiazul no equipo xuvenil, onde o brazalete que outorga a capitanía xa era un apéndice máis no seu brazo. Carisma e talento irresistibles que arrollaban ao seu paso, que fixeron del un xogador único e aínda irrepetible na nosa contorna.

O paso polo Fabril foi só o preludio da entrega a un Real Club Deportivo de La Coruña co que a piques estivo de ascender á tan desexada Primeira División, pero que quedou frustrado no derradeiro sospiro, xusto no ano no que tamén foi "Pichichi" do equipo. Un título nada baladí para un xogador que non era dianteiro, senón mediocampista, pero que goleaba e regalaba asistencias coa mesma naturalidade coa que amosaba as súas emocións. Carácter indomable que medraba nos derbis, incansable na desputa do balón, clase e liderazgo cando iso non ía nas nóminas nin nos dereitos de imaxe dos xogadores. Iso gañábase nos terreos de xogo e nos vestiarios. Xosé Luis medrou en todos os aspectos, e por fin o anhelo da máxima categoría víuse reflectido na fichaxe polo Betis F.C, onde estreaba o seu poderío marcando no mesmo debut diante do Sevilla FC, noutro deses derbis que para el eran gasolina pura, combustible para alimentar unha voracidade que non coñecía fin, coma demostrou nesa mesma tempada sendo novamente o máximo realizador do equipo. Despois, Orihuela e Granada puxeron punto final a súa brilante etapa coma xogador, antes de deixar ao Laracha Cf en postos de promoción a Segunda B como adestrador, de onde partíu para fichar polo Rácing de Santander . Coma fin de traxecto, o Ccd Cerceda sería o clube de obrigada retirada. Imposible de esquecer, o tributo da súa vila natal non podía ser outro que nomear o campo de fútbol da localidade co seu nome, que pasea orgulloso con cada título e cada triunfo acadado. Porque Xosé Luis Vara sempre será a imaxe do éxito e a gloria...pero tamén a do home da casa que, por tempo e lugares onde estivese, sempre levou con el a ese rapaz de Esteiro que non deixou de ser nunca.

Fotografias CEDIDAS

A COSTA MITICA - JUAN CABREJO (JUANILLO CAMARIÑAS)

A COSTA MITICA

JUAN CABREJO (JUANILLO)

Foto CEDIDA

Hai corazóns que viaxan impenitentes, que percorren mundo e visten infinidade de cores, pero aínda nese vasto peregrinar, sempre existe un lugar único e especial que, pese ás distancias, nunca queda atrás. Un pasado sempre presente cando se trata de mergullarse no celeste compostelán, azul tan claro coma o mar natal de Juanillo en Camariñas, neses escasos días de calma e solpor veraniego que Juan Cabrejo deixou correr moi cedo, con só dezanove anos. A primeira singladura levouno ata o Betanzos de Terceira División, pero sería brevemente porque o amor xa petaba na súa porta en forma de fichaxe polo Compostela, para vivir un idilio que, pese a emprender outras travesías, nunca tivo fin.

Foto CEDIDA

Tres tempadas onde converterse en profesional na División de Prata, e galopar unha banda esquerda que segue a suspirar polo seu talento, nun San Lázaro completamente entregado a ese tren costeiro que chegara para namoralos a todos. A marcha houbo de proseguir e o seguinte destino foi un Éibar no que coñecíu o éxito pero tamén a amargura de quedar a un punto do ascenso á Primeira. Elche, Ceuta e sobre todo Cartaxena, onde en catro anos tamén soubo o que era quedar de novo ás portas do ascenso nos ingratos minutos finais. 

Foto CEDIDA

Despois dese periplo, o retorno á casa, ao Cerceda e ao Ordes que desfrutarían da súa experiencia e madurez, do fútbol de elite que traía ás costas, experiencias vividas que en cada retorno a Camariñas despertaban admiración e orgullo. Pero o "The End" só podía poñerse no seu teatro dos soños particular, nese estadio onde as emocións tamén xogan, saltan ao terreo de xogo e voltan a vestir ese branquiazul que lle corre polas veas dende a súa tenra mocidade. Non podía atoparse mellor lugar para baixar o telón a unha carreira de película, que proseguiría despois nas bancadas, como adestrador do Negreira nunha infausta tempada. Pero Juanillo está curtido no éxito e na derrota, na ilusión e na desesperanza. Pero nada que consiga empañar a traxectoria dun dos mellores xogadores que alumbrou a nosa Costa, e que serve de espello para xeracións que medran, cada ano, a carón dese mar da mesma cor que o seu corazón: de nítido e diáfano celeste.

Foto CEDIDA

COSTA MÍTICA (LUIS)

A COSTA MÍTICA

JOSÉ LUIS GIANCE PENA "LUIS" (CD Nantón)


Os números poden parecer unha cousa sinxela, diàfana, sen misterios, sempre e cando non haxa que adicalos á tarefa de contar os incontables goles que leva marcados Luis, porque sería algo só apto para verdadeiros especialistas na materia. Non se entende que en vez de "Pichichi" non se diga o seu nome, porque ese é un dos títulos máis conquistados en toda a súa traxectoria. Desmarque, velocidade, disparo e xogo aéreo son cualidades que aínda adornan a un xogador en activo, capaz de marcar trinta e oito goles fai apenas dúas tempadas co equipo de Veteranos do Nantón, a casa onde o fútbol terá sempre un sabor especial, o do fogar propio ao que adicar todo o talento aínda atesourado.


O lugar de Camafreita víu nacer a Luis sen saber que acabaría sendo un dos máis ilustres habitantes do "As Fontiñas", onde regalaría gloria en forma de goles que significaron títulos e ascensos. Máis adiante, adestrador e xogador, corpo e alma entregados a un clube que o reverencia coma un ídolo irrepetible. Pero Luis, admirado e pretendido, saboreou o éxito fóra dos muros do seu campo natal, e foi un dos protagonistas da mítica Copa da Costa acadada polo Cabana. Título que figura por dereito propio entre os máis laureados de calquera xogador da nosa comarca, tan codiciado coma a capacidade goleadora de Luis, esa innata naturalidade de mandar o balón ao sitio preciso no momento xusto. Dianteiro incombustible que aínda fai dos noventa minutos un recital das súas mellores cualidades, as que tivo e que seguen na súa posesión. Porque se hai frases que parecen feitas para alguén determinado, a de "o que tivo, retivo" leva un luminoso ben grande co nome escrito de Luis.



HISTORIAL

Camafreita - Nantón 1977


Traxectoria:

2018/2020 Nanton CD Veteranos

2017/2018 Agualada Veteranos

2015/2016 San Lorenzo Berdillo

2008/2015 CD Nanton (Xogador-Entrenador)

2005/2008 CD Nanton

2003/2005 SD Cabana

2003 SD Cabana (Copa da Costa)

1994/2003 CD Nanton


Títulos:

1997/1998 Campión de Liga Terceira Autonómica (CD Nantón)

2002/2003 Campión Copa da Costa (SD Cabana)

2010/2011 Campión de Liga Terceira Autonómica (CD Nantón)

LA VOZ DE GALICIA (Articulo JM FERREIRO)

Pichichis:

2017/2018: 38 goles - Segunda División Veteranos

2014/2015: (2º) Luis (26 goles) Terceira Autonómica - Grupo IV

2012/2013: 27 goles - Terceira Autonómica - Grupo IV

2010/2011: 39 goles - Terceira Autonómica - Grupo V

2009/2010: (2º) Luis (29 goles) Terceira Autonómica - Grupo V

2008/2009: (2º) Luis (25 goles) Terceira Autonómica - Grupo V

2002/2003: 23 goles - Segunda Rexional - Grupo II

2000/2001: (2º) Luis (21 goles) Segunda Rexional - Grupo II