DENDE A FIN DO MUNDO

O NOSO FÚTBOL, O DE VERDADE.

FÚTBOL: Deporte practicado nun terreo de xogo entre dous equipos de once xogadores que tratan de introducir unha pelota nunha portería. Aquel equipo que introduza máis veces o balón entre os tres paus, gaña. Máis que un deporte, considérase un negocio. Os xogadores caracterízanse por teren moitos cartos, andaren con garbo e apareceren nas foto poñendo cara de parvos. Existe unha relación directamente proporcional entre a cantidade de millóns que gañan e a falta de valores que transmiten. Os afeccionados a este deporte adoitan ser xente moi básica e carente de inquietudes intelectuais...unha masa indouta, agresiva e manipulable.

Estou seguro que moitas e moitos de vós coñecedes a algunha persoa que definiría así o fútbol. Ben porque así o considera e o argumenta con criterio, ou ben porque cre que polo simple feito de afirmar tal cousa, xa pasa a formar parte dunha élite social e cultural que está por riba de certos placeres mundanos.

A nós, habitantes da Costa da Morte, esas posibles definicións cóllenos moi lonxe.

Na costa da Morte xogamos ó fútbol, pero o noso fútbol ten pouco de negocio. Que llo pregunten ás directivas dos clubes ou a eses pais e nais que ata hai moi pouco tempo tiñan que separar o barro da roupa despois dun partido.

Na Costa da Morte xogamos ó futbol, pero os nosos xogadores non xogan por diñeiro. Fano, sinxelamente, porque lles gusta.

Na costa da Morte asistimos ó fútbol, e facémolo en masa, sendo a zona de Galicia que máis xente arrastra ós campos de fútbol. E non o facemos con agresividade, nin nos consideramos persoas básicas nin manipulables polo simple feito de sentir intensamente a paixón de animar ós nosos veciños e amigos cada fin de semana.

En definitiva, o fútbol da Costa contén a esencia pura do deporte rei. Que bonito é gañar un derbi, chegar a unha final da Copa da Costa ou gañar unha liga cando ás cores que defendes son as do teu pobo.

E que fermoso resulta escoitar, como escoite eu hai uns meses en Fisterra, a conversa entre un adulto e un neno de oito anos nun bar, mentras xogaba o F.C Barcelona na TV:


ADULTO: E ti...¿De que equipo es?

NENO: ¿¿Eu?? Do Fisterra e do Barca. (E matizou...)Primeiro do Fisterra, e despois do Barca.

Así se fala,valiente, Eló!!